Slotwoord 730km en 23.000 hoogtemeters over 19 bergpassen. Woorden en beelden schieten tekort, maar vele onvergetelijke herinneringen zullen nog lang vers in ons geheugen liggen. Het was zeker de mooiste, misschien wel de zwaarste (maar dat zeggen we elk jaar :-))
Ziek worden en doorgaan, een off-day hebben en doorgaan, afzien, genieten, vloeken en kicken!
Walter die door de plassen rijdt als hij Anja en Hilde passeert. Rudy de fotograaf van dienst, met dank!
Op ons gat de berg afglijden in de sneeuw en 's avonds te horen krijgen dat er daarbij 4 hun fiets zijn kwijtgespeeld in het ravijn.
De slappe lach van Hilde die nog altijd door de bergen galmt. De 'afterburner' van Eric die altijd op't verkeerde moment aanslaat en een verdacht Squeezy geurtje heeft. Forza Yve vreest zelfs even voor een spontane lancering door de drukophoping in de toiletpot... Forza!!
Bart Brentjes die weer een ploegmaat uitput en moet opgeven.
Pepe die ons support team wijdt met aqua non frizzante, nadat zij eerst de aanval hadden ingezet met het waterpistool.
Een tank van 80L diesel in de Multivan is nog niet genoeg want Anja en Hilde zijn uitgebold tot aan de pomp. Maar Schumacher Hilde racet dan ook elke morgen de hele mobile home caravaan voorbij. Als laatste vertrekken en als eerste aankomen... dat spel marsjeert blijkbaar :-)
Ons opwarmen aan 1 straaltje zon als pinguins op een eiland aan het meer in Alleghe. Maar ja, het was dan ook maar 7 graden.
Eric die ons naar de pasta party gidst in Belluno. En Hilde die ons terug gidst naar het camp in een kwart van de tijd. Nog een geluk dat we tijdens de race geen kaart moeten lezen :-)
Sven en Zoran (de speakers) die ons elke morgen begroeten en bij de finish luidkeels aanmoedigen. Zouden de Belgian girls daar voor iets tussen zitten?
Ons support team dat Rudy en walter probeert op te houden door hen een super deluxe bevoorrading te geven onderweg... In liefde, oorlog en koers mag alles :-)
Dank aan iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen en die ons heeft moeten verdragen tijdens de lange voorbereiding en in de wedstrijd. Maar in de allereerste plaats een heel dikke merci aan Anja en Hilde die ondertussen ook hun 3e TransAlp tot een goed einde hebben gebracht. En die dan daarbij ons ook nog eens in de watten leggen elke dag. Eigenlijk verdienen zij evenzeer het t-shirt!
En ieder jaar zeggen we: volgend jaar? We zien wel, eerst genieten van dit avontuur.
Maar na 3 keer denken we nu toch echt dat we nog eens toe zijn aan iets anders. Dus suggesties zijn welkom. Eddy (24-07-05) | 
