Willingen 2005 Of: Modderspektakel in Hochsauerland
E2Team en Willingen ... is niet altijd een succes geweest ... in 2003 was het schitterend weer maar zat ik aan de kant met een overbelaste knie, in 2004 was het str*ntweer en was ik net hersteld van een overbelasting ... en in 2005 ...
Zaterdag 4 juni 15u en 2/3e van het E2Team staat gepakt en gezakt om richting Willingen te rijden om de nodige trainingskilometers in de benen te krijgen. Volgens de route planner zouden we 3 uurkes nodig hebben om terplaatse te geraken en gezien we enkel een Marathon inschrijving hebben, moeten we voor niks vroeg daar zijn.
Helaas heeft het ontbrekende deel van het E2Team (nvdr ja, ikke dus!) al direct een half uur vertraging, waardoor we onze planning/snelheid moeten herzien…
Wat een rustige rit had moeten worden is geeindigd in een stevige race richting Duitsland. De gebruikte routeplanner was duidelijk niet op de hoogte van de talrijke 'baustellen' bij onze oosterburen, wat ons samen met de wolkbreuken onderweg serieus wat vertragingen oplevert... Na 4u aanschuiven, stilstaan, zenuwachtig beginnen worden en wat vliegen bereiken we Willingen. (nvdr Hoe? Waarom was jij zenuwachtig? :-))
Na het nodige race, plas ;-) en loop werk zijn we 10 minuten te laat aan de inschrijving. Gelukkig is er nog een lieftallige dame aanwezig die ons de nodige attributen, na wat aandringen, meegeeft! Danke!
Oef de eerste tijdslimiet hebben we gehaald ... snel wat pasta binnenwerken en dan een plaatske zoeken voor de bivak.
Er is wel een pak meer volk in Willingen geraakt dit jaar blijkbaar, de wei die we de andere jaren voor ons alleen hadden, staat nu al aardig vol geparkeerd. Gelukkig vinden we nog een 'vlak' plekje waar we onze tenten opgeslaan.
Ondertussen heeft het stralend weer van in België al lang plaats gemaakt voor wolken. De stortbuien die we onderweg al op ons dak gekregen hebben, zijn blijkbaar één voor één op weg naar Willingen… Het opzetten van de tenten gebeurt dan ook tussen de buien in en tegen dat alles recht staat is het al de hoogste tijd om in de warme slaapzak te kruipen.
Eén ding is wel zeker, onze tenten zijn nog altijd perfect waterdicht ;-) wat we die nacht over ons gekregen hebben… ik zou het niet weten. Maar het kan zeker tellen kwa aantal liters!
0600 en de wekker doet zijn ding… net terug in slaap gevallen na de laatste stortbui heb ik efkes nodig om te beseffen wat er gebeurt… damn moeten we met zo’n weer gaan racen? De morale zit in één keer serieus onder 0.
Na het nodige gevloek, gebibber en ontbijt moet er een beslissing genomen worden… inpakken en naar huis of starten en zien waar we eindigen… gelukkig zijn we met 3 (nvdr waarvan 2 zotten :-)) en na een democratische stemming wordt er gestart! We hebben niet voor niks 4u in den auto gezeten de dag voordien.
Goed ingepakt en ingesmeerd richting startvak… nog ne keer een woordje tegen Reevax die natuurlijk zo goed als op de eerste rij staan ;-) en dan naar startvak D.
0800 stipt en we kunnen van start… eigenlijk heb ik 3 doelstellingen voor vandaag:
1. de eerste bult op fietsen en niet in de file staan zoals vorig jaar.
2. mijn tijd op de kleine runde verbeteren (dit was de enige referentie die ik had na mijn pech jaar 2004)
3. de mittlere runde op een deftige manier afwerken, lees: levend finishen
Gezien we in vak D staan (het eerste vak dat start om 8u) was doelstelling 1 wel een haalbare kaart. Een beetje trekken en duwen en niet te zot door de eerste bochten en dan vlammen… ik had al stiekem wat meterkes gepikt bij de start, maar mijn broerke zou dat wel goed maken.
De eerste bult komt in zicht en we zitten blijkbaar in goei gezelschap deze keer. Zonder al te veel problemen fietst dit keer iedereen naar boven. Oef dat ging al een stuk vlotter dan vorig jaar! Het volgende stuk is bijna altijd bergaf tot aan de bevoorrading. Afwisselend op kop en het tempo zit er goed in vandaag. Al bij al valt het weer voorlopig ook nog mee en af en toe komt er zowaar een blauw plekje in de grijze hemel te voorschijn…
Aan de eerste bevoorrading rap wat eten en drinken en de brandslang ne keer over de vitessenbak, want met de Willingse modder krijgt die heel wat te verduren. Het volgende stuk gaat dan overwegend in stijgende lijn, maar is al bij al nog aardig te doen… op die ene modderbak na waar iedereen te voet staat wegens onmogelijk naar boven te glijden. Boven gekomen horen we de speaker al en na de nodige bochten en afdalingen passeren we een eerste keer de finish… 8min sneller dan vorig jaar. Niet echt content maar we mogen niet klagen… op naar de mittlere runde.
Ondertussen heeft Reevax begeleider nog wat fotokes gemaakt (thnx Daan) en is de Forza trein ons in stukken voorbij gekomen.
De volgende 50km zijn voor mij nieuw en die beginnen al stevig. Met serieus klimwerk dat eindigt in één of andere downhill track die we nu naar boven nemen bereiken we de top van de Ettelsberg. Wat opvalt is dat het nu niet zoals in het eerste deel constant draaien en keren is, maar eerder langere stukken op en af. Aangezien ik het hoogte profiel goed bestudeerd heb, weet ik dat ik tot km 82 nog wat overschot moet houden want dan komt er nog een aantal km bergop… ik heb mij dan ook wijselijk in het wiel van mijn broerke gezet.
Lekker tempo tot aan de laatste bevoorrading, een paar keer moeten lossen, maar al bij al nog goed overleefd. De komende kilometers zouden bergop gaan en toen stond hij daar… een manneke in het midden van de weg… halverwege de klim… gelukkig had hij een rode spuitbus bij en geen hamerke! ;-) Stipke op de startnummer en verder naar de skilift.
Volgens mijn hoogte profiel zou het na die ‘lange’ laatste klim nog een aantal km vlak blijven en nadien bergaf naar de finish… damn… vlak is het wel (min of meer) maar al die wortels en al die plassen maken het er niet makkelijker op. Constant slalommen en corrigeren vergen nog een pak krachten en die zijn er ondertussen niet zo veel meer op overschot… de langverwachte afdaling naar de finish is een stukje XC World Cup parkoer, waar we dan te voet afsukkelen… een beetje anti-climax, maar die Nederlander die wel een stuk wil rijden, schuift tegen de eerste de beste boom om vervolgens helemaal in den decor te eindigen… te voet is het al niet makkelijk dus toch blijkbaar een wijze beslissing genomen.
Moe maar voldaan zijn we een 2e keer door de finish gegleden, waar Anja ons stond op te wachten. Zij had zich beperkt tot de kleine runde en net zoals Riva is ze in het midden van de vrouwen op de kleine runde geeindigd… sjieke dinges.
Al bij al een geslaagde Willingen 2005, het weer heeft zich perfect gedragen tot na de finish en we hebben ons ding weer kunnen doen zoals het hoort. Mischien een beetje te voorzichtig gereden, maar dat zullen we dan in 2006 met grondige parkoerkennis wel goed maken.
Op naar de volgende afspraak!
Eric (23-06-05) | 
