Raid Hautes Fagnes 05 Het is nu al een paar weken droog weer, dus ik heb de Pythons uit de kast gehaald om naar de Hoge Venen te trekken, want ik durf zelfs rekenen op een droge Raid Hautes Fagnes. Veel durven is daar natuurlijk niet bij met weersvoorspellingen die tot 34 graden geven!
Ik sta er vandaag alleen voor, want mijn broerke heeft andere verplichtingen (een snoepreisje naar de VS kan ik hem moeilijk kwalijk nemen). Maar ik zal mij dus op mijn eentje moeten proberen in te tomen, want Malmedy is “maar” 85km, maar wel van het zwaarste (en mooiste) kaliber dat je kan vinden in Belgie. De 15 genummerde hellingen (maar volgens mij zijn ze er een paar vergeten!) waar er supersteile tussen zitten, de eindeloze single trails, de echt technische afdalingen (zelfs eentje met vangnet), nog steilere afdalingen, machtige passages door bos en talloze rivierdoorsteekjes. Voor mijn part veruit de mooiste in Belgie.
Stipt om 9u laten ze ons los hier naast de kerk in Malmedy city. Ik herinner me de eerste single trail nog van vorig jaar… te voet vanwege de grote massa. Dus ik geef volgas van bij de start om zo ver mogelijk vooraan te geraken. Amai dat doet zeer op die eerste klim! Het draait nog wat vierkant, maar ik schuif toch naar voor. Ik zal me later wel intomen en hou vol tot boven. Alleen… ja, lap, ik had het kunnen weten… het parkoer is hertekend en we laten de single trail links liggen. De afdaling is nu een brede kiezelweg en van file is dus geen sprake meer. Goed werk!
Bij elke helling tel ik af en zie ik onmiddellijk de beelden van vorig jaar weer voor ogen. Ze staan erin gegrift :-) Ik probeer mijn verstand te gebruiken en niet toe te geven aan de adrenaline. Zoals het hoort in een marathon blijf ik goed eten (zonder tijd te verliezen aan de bevoorradingen), maar vandaag vooral ook veel drinken bij deze hitte. De weersvoorspelling blijken voor een keer te kloppen want het parkoer is een grote stofwolk en het zonnetje straalt aan de blauwe hemel.
De eerste 5 hellingen zijn niet al te lang, maar gaandeweg verandert dat. Er zit er zelfs eentje tussen waar 200m hoogteverschil moet overwonnen worden. En de organisatie heeft vanmorgen nog gewaarschuwd voor de laatste 2 beklimmingen (laatste dan niet meegerekend) van de rit… terecht! De laatste 45 minuten zijn nog een echte marteling. Toch iets te snel gestart? Toch niet helemaal fit? Toch nog niet gewend aan de hitte? Een combinatie van de 3? Aan de motivatie kan het niet liggen, want dit is gewoon het echte biken in een schitterende omgeving.
Ik bijt door, op karakter en vaak recht op de trappers om het tempo erin te houden. Het is eigenlijk op zo’n momenten dat een teammaat wel van pas zou komen. Maar dit hoort nu eenmaal ook bij het marathon rijden. Uiteindelijk hou ik vol en verlies hooguit een 10-tal plaatsen, vooral ook omdat ik in de afdalingen er telkens weer enkele inhaal :-)
En dan komt de laatste afdaling in zicht… langs de trapjes tot in het centrum van Malmedy en daar nog enkele bochten tussen de massa die ondertussen op de been is. Prachtige sfeer, zalig weer, schitterend parkoer!
Eddy (02-07-05) | 
