Dag 3: Eentje om rap te vergeten We beginnen de dag weer met een vlakke aanloop op asfalt. We hebben ons goed vooraan gezet in vak C en beginnen al onmiddellijk met het oprapen van andere teams. Op de eerste hoogtemeters van de dag maakt Eric het tempo. Hij wil graag vooraan in het peloton boven komen en dat lukt ons nog ook.
De afdaling gaat over een makkelijke single trail. We vliegen naar beneden, super! Gelukkig zitten we goed vooraan, want af en toe krijgen we toch een hindernis en die bende achter ons staat hier gegarandeerd in file.
Daarna beginnen we weer langzaam te klimmen, steeds steiler. We zijn op weg naar de St. Poltener hutte op 2400m. De klim op asfalt en later over een mooi pad in gras lukt perfect. We doen het rustig want er volgt een 5km lange wandelpassage, dus we verliezen hier wel wat plaatsen. Wandelen op deze hoogte en dit zware pad is niet eenvoudig. En we geloven nooit dat het 'maar' 5km was. We doen er zeker een kleine 2u over om boven te geraken en mogen onderweg nog wat in de sneeuw ploeteren. Wat voor zin heeft dit eigenlijk? Hopelijk is de afdaling de moeite waard! Niet dus!
Het eerste stukje in de sneeuw is zo steil en glad dat er geen houden aan is. We glijden op ons achterste met bike en al 30-40m naar beneden! En daarna staan we weer te voet!!
Uiteindelijk krijgen we toch nog een pad dat te biken is, maar we blijven wel hangen op zo'n 2000m. Zodra we dan toch beginnen te dalen is het weer te voet! Veel te steil en onberijdbaar. We zijn al lang niet meer aan te spreken als we eindelijk asfalt in zicht krijgen. En wie is daar? Inderdaad, de Multivan! Perfect! Maar we vinden er ook 2 opgevers: de helft van W&T en ook Wouter Cleppe! Jammer!
Het slot is eveneens om rap te vergeten: dik 30km over asfalt, vlak, wind op kop. Gelukkig vinden we een paar teams om perfect rond te draaien. Dus we sparen toch nog wat krachten als die er nog waren... Eddy (18-07-05) | 
