Dag 1 - Start aan't Garda meer Inderdaad, na de Dolomiti hebben we een weekje vakantie genomen in Torbole aan het Garda meer. Dus op zaterdag staan we om 5u op om met ouders en het halve support team naar Mittenwald te rijden. Daar ontmoeten we de rest van ons support team met de VW Multivan van d'Ieteren. Dus om 9u is het E2Team present (Eric, Eddy, Anja en Hilde) en bereiden we ons voor op de start. We plunderen eerst nog de lokale bakker en prepareren dan de Multivan en de bikes voor de wedstrijd... start om 11u!
De eerste etappe kennen we grotendeels van 2 jaar geleden. Vanaf Scharnitz bij de grens met Oostenrijk begint de beklimming van de Hochalmsattel. Die klim is niet te steil en gaat mooi in trapjes naar boven, dat ligt ons wel. We zijn dit jaar blijkbaar weer ongeveer even sterk en 100% fit dus naar traditie neemt Eric weer het kopwerk op deze eerst berg voor zijn rekening en probeer ik het tempo te volgen. We rapen vele teams op, waaronder nog enkele Belgen (hallo W&T :-)) en gaan in een lang lint over de top. De afdaling gaat over makkelijke schotter maar het is uitkijken in het peloton. En op de verbinding naar de Plumsjoch begint het te regenen... het giet met bakken!! Ingepakt met regenjas houden we ons warm.
Op de Plumsjoch maakt Eric onverwacht ook nog het tempo en verzwakt niet! We gaan wiel in wiel naar de top. We zitten duidelijk goed in de groep, want het is druk rondom ons. Dat motiveert natuurlijk.
De afdaling is steil, vol losse schotter en dus gevaarlijk. Maar we houden het ritme hoog en volgen de snellere dalers. Daarna vliegen we voorbij de Aachensee en jagen we om aansluiting te krijgen bij een groepje... het gaat bijna mis als we aan hoge snelheid een blinde bocht induiken! We houden altijd wel rekening met een tegenligger, maar als dat een traktor blijkt te zijn die bijna de hele breedte van de weg nodig heeft, dan moeten we zwaar in de XTR remmen. Ik, op kop, schuif en breek uit naar rechts, gooi me naar links, schuif nog eens en ik glip nog net door het enige gaatje dat die traktor gelaten heeft na zijn remmaneuver. Amai, het rubber stinkt! Veel geluk... of is het stuurmanskunst? Dat boerke weet waarschijnlijk nog altijd niet wat hem is overkomen :-)
Onze jacht wordt beloond en we vinden aansluiting bij een pelotonnetje waarmee we de laatste 30 vlakke kilometers meedrijven. We doen geen meter kop en sparen onze krachten voor de volgende dagen. Aan de finish blijken we een gemiddelde van bijna 21km/u te hebben op deze 111km en zitten we mooi in het pak met een 188e plek op 301 mannen teams. De speakers Sven en Zoran herkennen ons meteen en begroeten ons met een luid: Here are Eddy and Eric Bellens! But you are too early! You must have trained hard this year!
De kop is eraf! Het weer kon beter maar we verzorgen ons goed en het begeleidingsteam doet de rest (zelfs de fiets was al gekuist na onze douche!). Op naar nummer 2.
Eddy (16-07-05) | 
