Dolomiti Superbike 2004 Zondag 11 juli, vandaag staat voor de derde keer in de E2Team geschiedenis de Dolomiti Superbike op het programma. We houden ons aan de traditie en vertrekken op zaterdag op een onmogelijk uur (4u15!!) naar het Italiaanse Villa Bassa. Maar ook al zou het een 'rode' zaterdag zijn, toch gaat het in sneltrein vaart en rond 15u zijn we al ter plaatse. Ondanks de vele regen, hebben we eigenlijk enkel wat vertraging gehad in de laatste kilometers.
Eenmaal ter plaatse, genieten we van de zon! Het is zelfs 23 graden en dat op meer dan 1100m... Niet echt 'Villa Bassa' dus. Ondertussen kennen we hier de weg, dus we vervullen snel de startformaliteiten en installeren ons dan languit naast het lokale sportveldje in de zon... zalig. Het 'renpakket' bevat naast de stapel reclame zoals ieder jaar ook weer wat fruit, yoghurt en niet te vreten kruiden koekjes (familie verpakking dan nog), maar ook nog een windstopper jasje en natuurlijk het pasta party ticket voor morgen na de race.
Onze zalig-niets-doen-sessie heeft lang genoeg geduurd... Snel nog iets eten en dan vroeg de tent in. Het was een korte nacht en er volgt een zware dag!
Ergens tijdens die nacht droom ik van het rustgevend getokkel van een mals regenbuitje op de tent. En wat blijkt 's morgens!? Ik had beter iets anders gedroomd, want er hangen dreigende wolken en het is amper 8 graden...
In winter uitrusting en met goed ingesmeerde benen zoeken we ons startvak op voor de 111km. Ook Anja is van de partij voor haar eerste Alpenmarathon. Ze staat samen met ons te bibberen en zal de 59km rijden.
Om 8u knalt het startschot en een geschatte 2000 bikers, waaronder ook Roel Paulissen, vliegen naar de eerste klim van de dag. Voor ons is dit de laatste inspanning voor de TransAlp die zaterdag start, dus de bedoeling is om het rustig aan te doen... Dat lukt allemaal prima en we genieten ervan... Tot we in zo'n grijze wolk terecht komen en het begint te druppelen. Al snel is het echte regen en pakken we ons verder in, met regenjas. In de gietende regen is het weer een ware modderslag voor mens en machine. We zien dan ook al snel het zinloze van dit avontuur in en bij de afslag van de 59km nemen we de verstandige beslissing: afdraaien.
De meerderheid volgt ons. Maar het wordt alleen maar erger. Ondertussen valt het water met bakken. We zijn verkleumd. In de afdaling bibberen we van onze fiets en is het bij momenten echt gevaarlijk, want die Italianen weten niet hoe ze door modder moeten rijden...
Al snel denken we nog maar aan 1 ding: hoe komen we zo snel mogelijk terug in Vila Bassa? Opgeven kennen we niet, dus kiezen we maar voor de kleine toer met 28km. Het laatste half uur is puur afzien en bibberen. En we zijn over gelukkig als we de finish in zicht krijgen... Daar blijkt dan dat de race geannuleerd is. Geen tijdsopname en geen klassement! Op de slotklim zou sneeuw gevallen zijn!
Onder de warme douche heb ik toch nog een vol kwartier nodig eer ik stop met bibberen... Tientallen anderen zijn ondertussen afgevoerd met onderkoeling. Jammer! Maar we zijn nog heel... en 2004 is nu al uitgeroepen tot modder jaar!
Eddy (12-07-04) | 
